Spis treści
Bloker potu, jak sama nazwa wskazuje, to produkt wykorzystywany w zapobieganiu nadmiernej potliwości. Substancje czynne zawarte w składzie tego produktu mają za zadanie regulować ilość wydzielanego potu. Jak działa bloker potu i w jakich formach jest dostępny? Jaki jest najskuteczniejszy bloker potu? Podpowiadamy!
W organizmie człowieka znajduje się około 2,5 milionów gruczołów potowych[1]. Chociaż pocenie się jest fizjologicznym procesem, który ma za zadanie regulację temperatury ciała i pomoc w oczyszczaniu go z toksyn, może okazać się wyjątkową uciążliwą przypadłością. Problem zaczyna się, gdy nie możemy poradzić sobie z ilością potu (na dodatek o nieprzyjemnym zapachu).
Wyróżniamy dwa rodzaje nadpotliwości[2]:
Nadpotliwość pierwotna nie musi występować wyłącznie pod pachami. Problem ze zwiększonym wydzielaniem potu często dotyczy dłoni, stóp, twarzy lub całej głowy. Trzeba pamiętać o tym, że nie każde zwiększone wydzielania potu oznacza nadpotliwość. Nadmierne pocenie jest stanem całkowicie fizjologicznym w sytuacjach takich jak:
Nadpotliwość pojawia się wtedy, gdy ciało aktywuje gruczoły potowe bez względu na realne potrzeby ciała. I wtedy właśnie z pomocą przychodzą blokery potu.
Blokery potu zwane są również regulatorami potu. Ich zadaniem jest zahamowanie nadmiernego pocenia się. Skuteczność działania blokery potu zawdzięczają zawartości chlorku glinu, który miesza się z potem, tworząc substancję zatykającą kanaliki gruczołów potowych. Proces ten hamuje czynność wydalniczą kanalików. Zwykły dezodorant lub drogeryjny antyperspirant na bazie aluminium – nie ma tak skutecznego działania. Preparaty te nie hamują funkcji wydzielniczej gruczołów potowych. Co prawda mogą one ograniczać namnażanie się oraz rozkład bakterii i maskować nieprzyjemny zapach (w połączeniu z substancjami zapachowymi), ale tylko na jakiś czas. Natomiast bloker potu eliminuje przyczynę problemu (zamiast ukrywać skutek).
Na rynku dostępne są następujące formy blokerów potu:
Blokery potu w tabletkach mają działanie układowe i zawierają w swoim składzie wiele składników, wspierających walkę z nadmierną potliwością. Są to głównie wyciągi roślinne, m.in. z liści szałwii, ziela skrzypu, pokrzywy czy melisy. Tabletki mogą okazać się dobrym rozwiązaniem dla osób, które mają bardzo wrażliwą skórę i obawiają się lub wręcz nie powinny używać antyperspirantów czy blokerów potu, które należy nakładać bezpośrednio na nią. Zwłaszcza gdy problem nadmiernego pocenia dotyczy twarzy lub głowy i niemożliwe jest zastosowanie preparatu w formie zewnętrznej.
Blokery potu w żelu przyjmują dwie formy. Bardziej popularna to żel do bezpośredniego nakładania na miejsca, takie jak: pachy, stopy czy dłonie. Takie żele zawierają zwykle oprócz chlorku glinu także cynk, który działa antybakteryjnie. Blokery w żelu do dłoni i stóp występują zwykle w tubkach, podczas gdy bloker pod pachy jest zazwyczaj sprzedawany w formie roll-on (czyli blokera w kulce).
Inną formą blokera potu w żelu stanowią żele pod prysznic, które również zawierają chlorek aluminium i cynk. W żelach pod prysznic stężenie składników blokujących pot jest zwykle mniejsze, niż w typowych blokerach przeznaczonych do dłoni, stóp bądź minimalizujących pocenie pod pachami.
Bloker w aerozolu czy też w sprayu z wyglądu przypomina dezodorant. Zazwyczaj zawiera on także składniki o działaniu antybakteryjnym. Preparat ten może jednak pozostawiać plamy na ubraniu. Dlatego zaleca się odczekać kilka minut po zastosowaniu blokera w spray’u, aż ten zupełnie wyschnie.
Ciekawostką mogą być preparaty, które potocznie nazywa się antyblokerami. Są one połączeniem blokera potu i antyperspirantu. Nie zawierają barwników, więc nie pozostawiają śladów na odzieży oraz są łagodniejsze w działaniu. Stanowią więc dobry wybór dla osób o wyjątkowo wrażliwej skórze. Może się jednak okazać, że preparaty te nie będą tak wytrzymałe, jak typowe blokery potu.
Bloker potu od zwykłego antyperspirantu odróżnia nie tylko skład, ale przede wszystkim sposób stosowania. Blokery nie służą bowiem do codziennego użytku. Wystarczy aplikować je raz na kilka dni, zwykle co 2 lub 3, by zachować pełną skuteczność i nie narażać skory na podrażnienia.
Zarówno bloker potu w żelu, stosowany głównie na dłonie i stopy, jak i bloker pod pachy w kulce najlepiej jest stosować wieczorem po kąpieli. Na nieuszkodzoną, oczyszczoną i dokładnie wysuszoną skórę nakładamy żel lub aplikujemy dwa pociągnięcia kulki. Sucha skóra jest kluczowa dla prawidłowego działania blokera. Tylko na takiej powierzchni skóry produkt będzie się prawidłowo wchłaniał.
W nocy, podczas snu, aktywność naszych gruczołów potowych spada. Dlatego bloker, pozostawiony na skórze na noc, ma szansę w pełni się wchłonąć i wykazać najwyższą skuteczność. Natomiast rano, podczas toalety, należy zmyć powstałą warstwę blokera, a następnie można zastosować ulubiony dezodorant.
Blokery potu występują w różnych formach. Charakteryzują się również zróżnicowanym składem. Wybierając bloker potu, warto wziąć pod uwagę dwie zasadnicze rzeczy – obfitość pocenia i poziom delikatności skóry. Blokery o wysokim stężeniu chlorku glinu lepiej zabezpieczają przed poceniem się, ale z drugiej strony wpływają na skórę mocniej, przez co częściej mogą prowadzić do podrażnień.
Z kolei produkty bezpieczniejsze dla skóry, będą miały mniejszą skuteczność w blokowaniu potu, ze względu na niższą zawartość składników, które hamują jego wydzielanie. Innowacją na rynku są produkty marki Perspirex, które łączą w sobie skuteczność i delikatność działania. Występują w trzech rodzajach:
Forma blokerów potu w kulce pozwala na wygodne stosowanie nie tylko pod pachami, ale również na stopach, dłoniach i wszędzie tam, gdzie występują problemy z nadmierną potliwością.
Przeprowadzone badania potwierdzają bezpieczeństwo stosowania blokerów[3]. Trzeba jednak pamiętać o tym, że sole aluminium zawarte w blokerach mogą wywoływać świąd, pieczenie lub podrażnienia skóry.
Z tego powodu należy dokładnie obserwować swoje ciało i odczucia po aplikacji tego rodzaju preparatów. W razie potrzeby można zmienić bloker na bardziej delikatny lub nawet czasowo z niego zrezygnować (jeśli wystąpi podrażnienie skóry).
BIBLIOGRAFIA
[1]Sławomir Majewski, Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, wyd. Wyd. 1, 5 dodr, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL
[2]Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka: podręcznik dla studentów i lekarzy. Wyd. 3(2). T. 5: Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów. Warszawa: PZWL, 1989
[3]S. Stenzaly-Achtert i inni, Axillary pH and influence of deodorants, „Skin Res Technol”, 2, 6, 2000.
[4]S. Stenzaly-Achtert i inni, Axillary pH and influence of deodorants, „Skin Res Technol”, 2, 6, 2000
[5]Z.D. Draelos. Antiperspirants and the hyperhidrosis patient. „Dermatol Ther”. 14 (3), s. 220–224, wrzesień 2001
[6]Andrzej Szczeklik, Piotr Gajewski: Interna Szczeklika 2014. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2014
